#2 Van 9mm🔫 naar 35mm📷 Moeilijk momentje.

Deel 2

Ik wil schrijven over de stappen die ik zet om fotograaf te worden, de dingen die ik bespreek met mijn mentor, de fotografen die mij inspireren en waar ik naar opkijk, de minddump die ik naar mezelf X (Twitter) en eigenlijk wil ik helemaal niet schrijven over de politie. Al is dit een groot stuk van mij leven en blijft het ook nu, tijdens mijn loopbaanonderbreking , impact hebben. Dit bedoel ik zowel positief als negatief, het is momenteel naar mijn gevoel een gouden kooi die mij voorziet van een onuitputtelijke stroom aan inspiratie.  

Ik besef sinds kort de waarde van een Blog en het neerschrijven van mijn “Journey” (klinkt beter in’t Engels). Die andere dingen komen aan bod, zeker en vast. Dat zijn de dingen waar ik blij van word en die moeten harder geroepen worden dan frustraties. Maar nu ff ventileren 😊  

Ik ben nu 1.5 maand ver in mijn loopbaanonderbreking en ik ben kwaad 🤬 . Kwaad omdat ik deze tijd voor mezelf heb gereserveerd, tijd die ik koop. Letterlijk!! Om aan mijn fotografie te werken kies ik ervoor om mijn degelijk inkomen van de politie drie maanden niet te ontvangen. Ik weet het, ik zit in een luxepositie. Ik heb geen kinderen en mijn lief heeft een goei job. Maar toch, het is mijn tijd!! En blijf daar aub vanaf. Ik snap dat het leven buiten mijn heerlijke “Me time” gewoon verder gaat. En dit is een moeilijke kwestie, maar ik wil het toch even zeggen omdat ik denk dat ik zeker niet de enige ben die in een team werkt waar niet iedereen de job op nummer 1 zet?  

Uit het niets werd ik gecontacteerd door mijn werk 📲. Inhoudelijk is het onmogelijk hier over uit te wijden. Het komt erop neer dat ze mij in kennis stellen en vragen hebben bij iets wat de verdediging pleitte in een zaak, die is voorgekomen en waar ik aan gewerkt heb. Iets waar ik van thuis, niets aan kan of wil doen, maar dat zich wel als een teek vastzuigt in mijn gedachten. Ik lees de Whatsapp en word kwaad, echt heel kwaad en teleurgesteld. Ik begrijp de reden van de Whatsapp niet. Ik begrijp de opzet of de bedoeling niet, ik snap ook niet wat ze hadden verwacht of wat ze dan wilden dat ik zou doen??? Als ge het wel begrijpt, laat het mij aub weten. Dat klote bericht bleef aan mij knagen, heel het weekend zat ik ermee in mijn maag, mijn tijd, mijn weekend, ... Maandagochtend in één van mijn impulsieve buien belde ik met de HR dienst van de politie en informeerde naar een verlenging van mijn LBO. De super lieve collega van HR heeft vanuit haar functie alles voor mij geregeld en mijn LBO werd verlengd met twee maanden 😊. Het voelde aanvankelijk als, die 1,5 maand die nu al voorbij is moet ik terug inhalen. Maar ondertussen ben ik heel opgelucht dat ik twee maanden langer aan mijn passie kan “timmeren”.  

See you next time, en ik beloof dat het minder “geladen” zal zijn 😊